محمدرضا عارف: حکومت کردن بر 80 میلیون نفر با اداره خانه، دهکده و روستا فرق می‌کند/ مجلس یازدهم کارآمد نبود/ خود را قیم عالم می‌دانند/ در این شرایط نمی‌توان کار سیاسی کرد/ احساس می‌کنند وظیفه شخصی حکومت بردن تک تک مردم به بهشت است
تاریخ انتشار: ۱۹ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۸۳۴۵۵
به گزارش جماران؛ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: باید بپذیریم حکومت کردن بر بالای ۸۰ میلیون نفر با امکانات و توانایی که هست با اداره خانه، دهکده و روستا فرق می‌کند و سازوکاری لازم دارد، این سازوکار هم بخشی درونی و بخشی بیرونی است.
محمدرضا عارف در گفت‌وگو با ایلنا، درباره اینکه مجلس دوازدهم را چگونه ارزیابی می‌کنید و آیا این مجلس می‌تواند رافع مشکلات کشور باشد، گفت: پیش‌بینی به نظرم سخت‌تر از مجلس یازدهم بود، زیرا متاسفانه روند مجلس یازدهم به گونه‌ای پیش رفت که مشخص بود یک مجلس کارآمدی نخواهد بود و یا دغدغه اصلی‌اش مسائل و مشکلات کشور نخواهد بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رئیس بنیاد امید ایرانیان خاطرنشان کرد: در انتخابات اخیر علیرغم حذف بعضی از نیروهایی که به نظر ما شرایط لازم و کافی را برای عضویت طبق قانون داشتند فضا به سمتی رفت که انگیزه حتی در تشکل‌های سیاسی یا بهتر بگوییم تشکل‌های سیاسی که فعلا درون حاکمیت و دولت نیستند، خیلی کم شد و خود این کم کم زمینه و زمزمه عدم مشارکت جدی مردم را فراهم آورد.
وی یادآور شد: البته باید از شورای نگهبان تشکر کنم که در مرحله آخر یک تعدادی از نخبگان را بازگرداند، اما این نخبگانی که بازگشتند فرصتی نداشتند، بعد هم تضمینی نبود در مورد این نخبه‌ای که شورای نگهبان تائید‌ش کرده فردا دوباره نگویند اشتباه شده و بازگردد. در این فضا نمی‌شود کار سیاسی کرد.
عارف با بیان اینکه کار سیاسی زمان، حوصله و برنامه می‌خواهد، عنوان کرد: اگر این اتفاقات حتی یک ماه قبل از انتخابات رخ نمی‌داد من خوشبین بودم مجلس دوازدهم بهتر از مجلس یازدهم باشد به خصوص که نیروهای کارشناس و زبده و برجسته‌ای در شهرستان های مختلف کاندیدا شدند اما در مورد این که آیا شرایط و بستر لازم برای این‌ها فراهم شد یا نه من شک دارم. برای همین هم نگران هستیم مجلس دوازدهم کارآیی لازم را نداشته باشد.
حکومت کردن بر ۸۰ میلیون نفر با اداره خانه، دهکده و روستا فرق می‌کند
وی در پاسخ به این که با توجه به اینکه ۴ سال از مجلس دور بوده نقطه ضعف‌های اداره کشور را چه می‌داند، بیان کرد: بخشی از مشکل اصلی اداره کشور در مجلس است، در حقیقت بحث کلی که من هم در بیانیه‌های اخیر گفتم، حکمرانی است، ما بحث جدی حکمرانی را داریم که باید بپذیریم حکومت کردن بر بالای ۸۰ میلیون نفر با امکانات و توانایی که هست با اداره خانه، دهکده و روستا فرق می‌کند و سازوکاری لازم دارد، این سازوکار هم بخشی درونی و بخشی بیرونی است.
احساس می‌کنند وظیفه شخصی حکومت بردن تک تک مردم به بهشت است
عارف افزود: متاسفانه ما به دلایلی که بیشتر جنبه شعاری دارد و در چند سال اخیر هم این حالت شعاری بیشتر شده است خودمان را قیم عالم می‌دانیم، بعد هم که از عالم به داخل کشور می‌آییم خود را همه کاره مردم می‌دانیم؛ احساس می‌کنند وظیفه شخصی حکومت بردن تک تک مردم به بهشت و حل مشکلات شان است در نتیجه نه تنها آن مسیر مخدوش می‌شود که در حل مشکلات اولیه هم گرفتاری پیدا می‌کنیم، احساس می‌کنم فضای کشور به سمتی است این مسئله قابل جمع کردن باشد.
منبع: جماران
کلیدواژه: انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی محمدرضا عارف بنیاد امید ایرانیان انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی اداره خانه میلیون نفر حکومت کردن مجلس یازدهم کار سیاسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۸۳۴۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دانشمندان درباره «جهان‌های موازی» چه می‌گویند؟
نظریه جهان‌های فراوان که برخی از آن به جهان‌های موازی، بس‌گیتی یا چندجهانی یاد می‌کنند، شاید همه ویژگی‌های یک نظریه علمی معتبر را نداشته باشد، اما ویژگی‌ها و پیامدهای آن حتی توجه مردم عادی را جلب می‌کند. فیزیک‌دانان در تازه‌ترین پژوهش‌ها گفته‌اند که ابعاد جهان‌های موازی بی‌نهایت نیست، بی‌اندازه بی‌نهایت است!
به گزارش خبرآنلاین، «آلبرت اینشتین» با تمام نبوغ و دانش خود، تفسیر آماری مکانیک کوانتومی را قبول نداشت و این مفهوم را در جمله معروف «خدا تاس نمی‌اندازد» عنوان کرد. «نیلز بوهر» هم که از پایه‌گذاران مکانیک کوانتومی بود، در پاسخ اینشتین گفت: «به خدا نگو چه‌کار کند!».
تحقیقات فیزیک‌دانان طی نیمه دوم قرن بیستم نشان داد که نه‌تنها تعبیر اینشتین در تاس‌بازی اشتباه بود که کازینوی عظیم فیزیک کوانتومی به‌احتمال زیاد دارای اتاق‌هایی بسیار بیشتر از هر آن چیزی است که تاکنون تصور می‌کردیم. حال «ارسلان عادل» و همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا در دیویس (UCD)، آزمایشگاه ملی لس‌آلاموس در ایالات متحده و انستیتو فدرال فناوری سوئیس در لوزان می‌گویند که به نظر می‌رسد تعداد این اتاق‌های اضافی، نهایتی ندارد!
این پژوهشگران در مقاله‌ای در آرکایو، نقشه واقعیت بنیادین را دوباره ترسیم کرده‌اند تا نشان دهند که نحوه ارتباط ما با اشیاء در فیزیک، ممکن است مانع از مشاهده چشم‌انداز عظیم عالم شود.
تفسیر آماری عالمنزدیک به یک قرن است که درک ما از واقعیت، تحت تأثیر نظریه‌ها و مشاهداتی که زیر پرچم مکانیک کوانتومی مطرح شده‌اند، پیچیده شده است. روزگاری که می‌شد اندازه‌گیری‌های دقیقی از اجسام انجام داد و سرنوشت محتوم آن‌ها را با معادلات مکانیک، ترمودینامیک، الکترومغناطیس و نسبیت تعیین کرد، گذشته است.
برای درک تاروپود بنیادینی که عالم را تشکیل داده است، به ریاضیاتی نیاز داریم که بازی احتمالات را به اندازه‌گیری‌های حدودی و غیرقطعی مرتبط کند؛ و این، به دور از دیدگاه شهودی عالم است.
بر اساس تعبیر کپنهاگی مکانیک کوانتومی، به نظر می‌رسد که امواج هر احتمالی همیشه وجود دارند، تا زمانی که آن اتفاق قطعی می‌شود و دیگر احتمالات به ناگاه ناپدید می‌شوند. حتی در حال حاضر هم کاملاً مشخص نیست که درنهایت، چه چیزی سرنوشت گربه شرودینگر را تعیین می‌کند.
نظریه جهان‌های موازیاما این‌همه ابهام، مانع از آن نشده است که دانشمندان از دیدگاه‌ها و ایده‌های مختلف دست بکشند. «هیو اِوِرِت» (Hugh Everett)، فیزیکدان آمریکایی در دهه 1950 (۱۳۳۰) نظریه جهان‌های موازی را پیشنهاد کرد که بر اساس آن، همه اندازه‌گیری‌های محتمل، واقعیت خود را پایه‌گذاری می‌کنند. به بیان ساده‌تر می‌توان این نظریه را چنین توضیح داد که انبوهی از جهان‌های موازی داریم که هر اتفاق امکان‌پذیری در یکی از آن‌ها به شکل تصادفی رخ می‌دهد. آنچه جهان ما را در مقایسه با دیگر جهان‌ها پراهمیت می‌کند، صرفاً آن است که ما در حال مشاهده آن پدیده هستیم.
مدل «جهان‌های متعدد» اِوِرِت را از نظر علمی نمی‌توان «نظریه» دانست (مانند نسبیت یا مکانیک کوانتومی) و نمی‌توان آن را با مکانیک کوانتومی مقایسه کرد که شگفتی‌های مطلق را در پدیده‌ای محسوس به نمایش می‌گذارد؛ بااین‌حال محاسبات فیزیک‌دانان نظریه ریسمان، تعداد حدود ۱۰ به توان ۱۰۰ جهان موازی را محتمل می‌داند؛ یعنی چند ده میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد عالم!
در مدل چندجهانی (برخی آن را «بس‌گیتی» ترجمه کرده‌اند)، با برداشتی از بی‌نهایت عالم از احتمال‌ها شروع می‌کنیم که به زبان فیزیک‌دانان، همان مجموع همه انرژی‌ها و موقعیت‌های شناخته‌شده تحت عنوان «هملیتونین سراسری» است و سپس، روی هر چیزی که توجه‌مان را جلب کند، تمرکز می‌کنیم. بدین ترتیب احتمال‌های نامتناهی را درون زیرسیستم‌های همیلتونی مشخص‌تر و به‌مراتب مدیریت‌پذیرتر، محدود می‌کنیم.
ذره‌بین فریبندهحال این سؤال مطرح می‌شود که این تمرکز یا بزرگ‌نمایی، درعین‌حالی که می‌تواند ادراکی از نامتناهی در اختیارمان قرار دهد، آیا می‌تواند مانع مشاهده چشم‌انداز کلی شود؟ آیا این کار، رویکرد کوته‌فکرانه‌ای نیست که از آشنایی ما با برخی از اشیاء ریزمقیاس (میکروسکوپی) برآمده باشد؟
به‌بیان‌دیگر، می‌توان این‌طور توضیح داد که در آزمایش گربه شرودینگر، ما به‌راحتی می‌پرسیم که آیا گربه در داخل جعبه، زنده است یا مرده؛ اما هرگز در نظر نمی‌گیریم که آیا بوی نامطبوعی از جعبه منتشر می‌شود یا اینکه میز زیر جعبه، گرم است یا سرد.
پژوهشگران در تلاش برای تعیین اینکه آیا تمایل ما به حفظ تمرکز بر آنچه در داخل جعبه است، اهمیتی دارد یا نه؛ الگوریتمی را توسعه دادند تا بررسی کنند که آیا ممکن است برخی از احتمالات کوانتومی موسوم به «حالت‌های اشاره‌گر»، کمی سرسختانه‌تر از دیگر احتمال‌ها تنظیم شوند و درنتیجه سبب شوند که برخی از ویژگی‌های حیاتی با احتمال پایین‌تری درهم تنیده شوند.
اگر چنین باشد، جعبه توصیف‌کننده گربه شرودینگر تا حدی ناقص است مگر آنکه ما فهرست طولانی عواملی را در نظر بگیریم که بالقوه در سراسر کیهان پراکنده‌اند.
ارسلان عادل، فیزیکدان UCD در توضیح این ایده می‌گوید: «برای مثال شما می‌توانید بخشی از زمین و کهکشان آندرومدا را در یک زیرسیستم داشته باشید و این زیرسیستم، کاملاً درست است». در تئوری، هیچ محدودیتی برای تعریف زیرسیستم‌ها وجود ندارد و فهرست طولانی از حالت‌های دور و نزدیک را می‌توان در نظر گرفت که هرکدام، واقعیت را با اندکی تغییر پدید می‌آورند.
پژوهشگران با اتخاذ رویکرد جدید در نظریه چندجهانی (جهان‌های متعدد) اِوِرِت، به پاسخی رسیده‌اند که آن را تفسیر «جهان‌های بسیار فراوان‌تر» نامیده‌اند. تفسیر جدید، مجموعه‌ای بی‌شمار از احتمال‌ها را در نظر می‌گیرد و آن را در بازه بی‌نهایتی از واقعیت‌ها ضرب می‌کند که در شرایط معمولی آن‌ها را در نظر نمی‌گیریم.
روش نوین هم با شباهت زیادی به تفسیر اصلی، بیش از آنکه درباره رفتار عالم توضیحی ارائه دهد، به تلاش ما برای مطالعه گام‌به‌گام آن در هر لحظه اشاره دارد.
پژوهشگران امیدوارند که این الگوریتم بتواند در توسعه راه‌های بهتر برای کاوش سیستم‌های کوانتومی مانند الگوریتم‌های داخل کامپیوتر، کاربرد داشته باشد.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است